Yeni Şafak gazetesinin bugünkü manşeti dikkat çekti:

"Krizinin Ana Nedeni: Maliye'nin Göz Yumduğu Vergisiz Döviz Düzeni"
Manşette sistemin ekonomiyi çökerttiği, halkı yoksullaştırdığı ve sanayiyi bitirdiği vurgulandı.

Ancak kamuoyunun aklında onlarca soru var:

“Bu düzene kim göz yumdu?
Maliye 20 yıldır kimin elindeydi?
Kur Korumalı Mevduat sistemini kim başlattı?
Vergisiz döviz işlemlerine kim izin verdi?
Sanayi yerine betona yatırım yapan ekonomi modeli kimindi?
20 yılda 18 TL olan dolar, son iki yılda neden 41 TL oldu?
Peki bu politikaların altında imzası olanlar kimdi?
Hangi danışmanlar, hangi kararlarla bu süreci yönetti?”

Yeni Şafak'ın manşetinde eleştirilen vergi sistemine, dövize endeksli uygulamalara ve faizcilere yönelik bu çıkışın geç kalmış bir özeleştiri olduğu yorumları yapılıyor. Ancak gazetenin arşivinde bu sistemle ilgili övgü dolu manşetler yer alırken, bugün sert eleştirilerin yer alması "iktidar içindeki görüş ayrılıkları mı büyüyor?" sorusunu da gündeme taşıdı.

Ekonomiye yönelik uyarılar bugün yapılmadı. Yıllardır uzmanlar, sorunlara dikkat çekiyordu. Ancak tüm uyarılara rağmen, döviz gelirleri vergilendirilmedi. Faiz destekli rant sistemi kuruldu. Dışa bağımlı büyüme modeli benimsendi. Asgari ücret artarken reel alım gücü düştü. Enflasyonla mücadele yerine geçici pansumanlar yapıldı.

Yeni Şafak’ın manşeti aslında bir tür “gecikmiş uyanış” olarak yorumlanıyor. Gazetenin yıllarca desteklediği ekonomi yönetiminin yol açtığı tahribat, bugün "dış güçler" ya da "sistem hataları" şeklinde yeniden tanımlanıyor.

Ekonomik krizin ağır faturası altında ezilen vatandaş ise “Ekonomiyi çökerten sistemle hesaplaşmak isteniyorsa, önce aynaya bakmak gerekir” noktayı koyuyor.