AHMET TAHİROĞLU YAZDI: GAZZE KAN AĞLARKEN, BİZ NEREDEYİZ?

Gazze’de her gün çocuklar katlediliyor. Her gün kadınlar, yaşlılar, masum siviller toprağa gömülüyor. Katil İsrail kan kusturuyor, dünya ise sessiz. Sessizliği geçtim, dünya adeta bu zulme ortak oluyor.

Ama birileri susmadı! İspanya’dan, Yunanistan’dan, Tunus’tan, İtalya’dan ve Malezya’dan barış gemileri kalktı. İçinde aktivistler, siyasetçiler, gazeteciler var. Kimisi kendi canını hiçe saydı, kimisi devletinin gölgesini yanında hissetti. Malezya ve İtalya, “vatandaşlarımıza dokunursanız gereğini yaparız” diyecek kadar onurlu bir duruş gösterdi. Peki ya biz? Hani bu coğrafyanın lideriydik? Hani ümmetin umuduyduk? Hani zalime karşı dik duracaktık? Kürsülerde söylenen sözler yetmez! Gazze için nutuk atmak kolay, asıl mesele irade ortaya koymaktır. Ama ne görüyoruz? İncirlik üssü hâlâ açık. Kürecik hâlâ İsrail’in güvenlik şemsiyesi gibi çalışıyor. İsrail gemileri bizim limanlarımızdan yakıt alıyor. Sonra da dönüp, “Biz Gazze’nin yanındayız” mı diyeceksiniz? Dostlar kusura bakmasın ama ben bu ikiyüzlülüğe sessiz kalamam. Gazze’de çocuklar öldürülürken, bizim vekillerimizin tatil beldelerinde seçim çalışması yapması vicdansızlıktır. Meclis tatilde olabilir, ama vicdan tatil yapmaz! Cumhurbaşkanı’nı eleştirdiğimizde, “Aman ha!” diye feryat edenler var. Peki soruyorum: Gazze’de bombalar yağarken susmak mı sadakat? Yoksa doğruları haykırmak mı? Bizim tarihimiz zalimin karşısında susmayanların tarihidir. Bu millet, zulme karşı dimdik duranlarla var oldu. Bugün susanlar, yarın çocuklarının gözlerinin içine bakamayacak. Çünkü o çocuklar “Gazze’de mazlumlar ölürken siz ne yaptınız?” diye soracak. İşte o gün verilecek cevabınız yok! Barış gemileri denizleri aşıyor. Ama biz kendi vicdanımıza yeniliyoruz. Gemiler Gazze’ye ulaşır mı bilinmez… Ama şurası kesin: Eğer biz hâlâ bu ikiyüzlü suskunluğu sürdürürsek, tarih bizi affetmeyecek!